ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΓΩΝΙΑΣ

Αγαπητοί φίλοι,

αυτή η επιστολή απευθύνεται σ’ όλους εκείνους που πιστεύουν στην αναγκαιότητα του πολιτισμού και όλων των αγαθών του, σε όλους εκείνους που αισθάνονται ότι χωρίς αληθινό πολιτιστικό προϊόν, το μέλλον μας είναι καταδικασμένο. Ξέρω ότι υπάρχει πολύς κουρασμένος κόσμος που παλεύοντας καθημερινά  στην αναζήτηση του επιούσιου έχει εξαντληθεί και δεν έχει αυτιά για ν’ ακούσει τέτοιες πολυτέλειες, αλλά στόχος μας είναι να τον πείσουμε ότι δεν είναι πολυτέλεια η ψυχαγωγία του, ότι δεν λύνονται τα προβλήματά του στον καναπέ απέναντι σε μια τηλεόραση, ότι δεν πρόκειται να μάθει καμιά αλήθεια από τα ‘δελτία των 8’ κι ότι ο Τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, στο μεγαλύτερό του ποσοστό,  υπάρχει για να παραπληροφορεί και να αποπροσανατολίζει, παρά για να ενημερώνει.

 Το ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΑ εδώ και 43 χρόνια, εγκατεστημένο σε μια γειτονιά του Ζωγράφου, μακριά από τα φώτα των λεωφόρων και τις λαμπερές ταμπέλλες, στερημένο ακόμη και από μια υποτυπώδη πινακίδα του δρόμου που θα ενημέρωνε για την ακριβή θέση του τους θεατές του, που έρχονται  να παρακολουθήσουν μια παράστασή του από τα πιο απόμακρα σημεία της Αθήνας – ακόμη και της Ελλάδας –, παλεύει με νύχια και με δόντια για να διατηρήσει αναμμένη τη φλόγα της ελπίδας,  προσφέροντας μια τέχνη που βοηθά στην  διαρκή επαγρύπνηση και τη συνεχή εγρήγορση.

Αυτό το θέατρο, που κάποιες παλιές συμβατικές συγκυρίες το έχουν καταστήσει σαν ένα από τους ακριβότερους θεατρικούς χώρους της Αθήνας(!), προσπαθούμε να το κρατήσουμε στη ζωή χύνοντας πολύ ιδρώτα. Προσπαθούμε να το γλιτώσουμε από τη μετατροπή του σε σούπερ μάρκετ, συνεργείο, μπιλιαρδάδικο και ό,τι  άλλο θα εξευτέλιζε αυτό που  εδώ και χρόνια προσφέρει, μια όαση ανθρωπιάς, πολιτισμού και πνευματικότητας. Γιατί το Θέατρο ΣΤΟΑ θεωρείται από το σύνολο των πνευματικών ανθρώπων αυτού του τόπου ένας  ιστορικός  χώρος που κουβαλάει μέσα του μνήμες αληθινού και υγιούς πνευματικού αγώνα. Αυτό το θέατρο υπάρχει επειδή κάποιοι άνθρωποι, ρομαντικοί, ονειροπόλοι και τρελοί, το πληρώνουν με χρυσάφι, δίνοντας και την τελευταία ικμάδα της ζωής τους για να διατηρηθεί μια εστία πολιτισμού μέσα σ’ αυτόν τον απελπιστικά κυνικό κόσμο που ζούμε.

43 χρόνια διαρκούς  λειτουργίας, το έχουν καταστήσει το δεύτερο μακροβιότερο θέατρο της Ελλάδας και μάλιστα σε εποχές πολιτικών ανωμαλιών και οικονομικής αθλιότητας. 43 χρόνια, 110 πρεμιέρες, 8000 παραστάσεις, εκατοντάδες πνευματικές εκδηλώσεις που τις παρακολούθησαν περισσότερο από ένα εκατομμύριο άτομα, είναι η μικρή του προσφορά σ’ αυτό που λέγεται  πολιτισμός. Σε άλλες χώρες ή σε άλλες εποχές, το Θέατρο ΣΤΟΑ θα είχε γίνει κρατικός οργανισμός και κάποιος Νόμος θα του πρόσφερε μια μόνιμη διάρκεια, απαλλάσσοντάς το από την καθημερινή αγωνία της επιβίωσης. Σε άλλες χώρες ή σε άλλες εποχές ο Δήμος, τιμώντας την προσφορά του, θα το είχε αγοράσει για να το διατηρήσει σαν μόνιμο χώρο πολιτισμού. Σε άλλες χώρες ή σε άλλες εποχές τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Αλλά δυστυχώς ποτέ δεν μετατράπηκε η Ελλάδα σε ‘άλλη χώρα’, ούτε ήρθαν οι ‘άλλες εποχές’. Και κινδυνεύουμε, όπως δεκάδες παρόμοιοι πνευματικοί χώροι, να μας παρασύρει κάποιο συμφεροντολογικό κύμα και να μείνουμε  στην ιστορία σαν μια ανάμνηση πολιτιστικής προσφοράς.

O μόνος τρόπος που απομένει για να συνεχιστεί η ύπαρξη ενός τέτοιου  χώρου είναι η συνειδητοποίηση από τους ευαίσθητους και υποψιασμένους, ότι πρέπει με κάθε μέσον  να διασωθεί, όχι οι τοίχοι και οι κολώνες του, αλλά η ιστορικότητά του, το παρελθόν του. Σήμερα μπορεί να υπάρχει χάρη στον Παπαγεωργίου, την Πρωτοψάλτη και κάποια άλλα παιδιά που παλεύουν με αληθινή αυτοθυσία, αύριο όμως πρέπει να έρθουν άλλοι για να συνεχίσουν την πορεία του, επειδή τέτοιες εστίες  χρειάζεται μια χώρα κι ένας  λαός για να μπορεί να βρίσκει μέσα του έναν αντίλογο στην βαρβαρότητα που τον περιτριγυρίζει.

Το ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΑ πρέπει να σωθεί. Πρέπει να μπορέσει να συνεχίσει την πνευματική προσφορά του και να παραμείνει μια εστία πολιτισμού και για να συμβεί αυτό χρειάζεται τη συμμετοχή σας. Δεν ζητάμε τίποτα άλλο από το να το στηρίξετε παρακολουθώντας τις παραστάσεις μας και τις άλλες μας εκδηλώσεις. Κάθε εισιτήριο που αγοράζετε, μας βοηθάει να καλύψουμε τα υπέρογκα έξοδά του. Κάθε εισιτήριο που αγοράζετε επιτρέπει να παραμείνει ο χώρος Θέατρο και όχι μπακάλικο ή συνεργείο. Δεν αισθανόμαστε ότι ζητιανεύουμε. Πιστεύουμε ότι ζητάμε τα αυτονόητα.

Βγάζουμε κραυγή απελπισίας για το μέλλον αυτής της πατρίδας και πιστεύουμε ότι μόνο ο Πολιτισμός μπορεί να μας σώσει από τον μαρασμό. Αν πιστεύετε ότι το ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΑ προσφέρει Πολιτισμό σ’ αυτό τον τόπο βοηθήστε το.

Φέτος επαναλαμβάνουμε, μετά από είκοσι χρόνια, μια εμβληματική παράσταση, που άφησε εποχή. Πρόκειται για τη σπουδαία ΜΗΔΕΙΑ του μεγάλου μας ΜΠΟΣΤ, μια κωμωδία που το 1993 που πρωτοανέβηκε, την παρακολούθησαν 60000 άτομα σε όλη την Ελλάδα, πρωτοφανής αριθμός για τα θεατρικά δεδομένα. Με τους ίδιους βασικούς συντελεστές εκείνης της εποχής, τη Λήδα Πρωτοψάλτη, τον Θανάση Παπαγεωργίου, τον Παύλο Ορκόπουλο, τη Νίκη Χαντζίδου, την Ευδοκία Σουβατζή, την Εύα Καμινάρη και άλλα νεώτερα παιδιά, ξαναζωντανεύει ο μοναδικός λόγος του Μποστ και αναδεικνύεται το καυστικό του χιούμορ και η πικρή του σάτιρα. 

Ετοιμάζουμε και άλλες δραστηριότητες. Ετοιμάζεται η επαναφορά της παιδικής μας σκηνής, ένα θεατρικό εργαστήρι για παιδιά και νέους, καθώς και άλλες δύο παραγωγές, που ελπίζουμε να τις ολοκληρώσουμε. Ακόμα τρεις ποιητικές βραδιές και μια μουσική εκδήλωση, αφιέρωμα στον Μποστ, με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από τότε που μας άφησε.

Αγαπητοί φίλοι, 

κάθε εστία πολιτισμού βοηθάει να ξεπεράσουμε ευκολότερα αυτή τη μαύρη εποχή που έχουμε καταδικαστεί να ζούμε.

Γιατί μόνο με ένα καθαρό μυαλό μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την πρωτοφανή επίθεση που δέχεται η αξιοπρέπειά μας.

Σας περιμένουμε στη ΣΤΟΑ, σίγουροι ότι δεν θα πάει χαμένος ο χρόνος σας.

ΘΕΑΤΡΟ  ΣΤΟΑ