Όταν η Πολιτική συνομιλεί με την Τέχνη ένα μόνο πράγμα μπορεί να συμβεί: η ρήξη. Αν δεν συμβεί αυτό τότε κάποιος από τους δύο παίζει θέατρο. Κακό θέατρο. Ένας καλός ηθοποιός για να παίξει κακό θέατρο πρέπει να κάνει μεγάλη προσπάθεια. Ένας κακός πολιτικός για να παίξει καλό θέατρο δεν χρειάζεται να καταβάλει καμιά προσπάθεια, είναι καταπληκτικός  σ’ αυτό. Αν δεν επέλθει η ρήξη, τότε ο καλός ηθοποιός γίνεται κακός, σε αντίθεση με τον κακό πολιτικό που αποδεικνύει ότι η Τέχνη δεν έχει κανένα ανάστημα, άρα καλά θα κάνει να σωπαίνει. Έτσι κι αλλιώς, αν δεν έχεις τίποτα να πεις καλύτερα να μη μιλάς καθόλου. Αλλά μια τέτοια νίκη μιας πρόστυχης Πολιτικής είναι αδικία για την Τέχνη με το τεράστιο ανάστημα και τα πανύψηλα ιδεώδη.