ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ

ΜΕ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ

Ένα σημείωμα, που επισυνάπτω, (http://www.athinorama.gr/theatre/article.aspx?id=1003332)

της Ιλειάνας Δημάδη στο ‘αθηνόραμα’ με εξώθησε να παραβώ τις αρχές μου και να απαντήσω. Την απάντησή μου την έστειλα επώνυμα στο ηλεκτρονικό περιοδικό περιμένοντας να την δημοσιεύσουν,  και την ανέβασα στον λογαριασμό του Theatro Stoa στο face book.

Αγαπητή Ιλειάνα,

στις κριτικές σου έχεις το αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράζεις  την προσωπική σου γνώμη για μια παράσταση, αλλά αυτού του είδους τα σημειώματα θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτικά και να στέκονται με σεβασμό απέναντι σ’ εκείνους που έχουν χύσει ιδρώτα για το ελληνικό θέατρο. Εσκεμμένα αποσιωπάς την ύπαρξη και δεύτερου έργου του Βάϊς  που παίζεται στην Αθήνα και που έχω ανεβάσει στη Στοά, αλλά αυτό θα το θεωρήσω απλώς σαν μια μικρότητα και δεν θα ασχοληθώ. Το να αφορίζεις όμως έτσι εύκολα όλο το ελληνικό θέατρο που δεν ασχολείται με το πολιτικό έργο, είναι μια άνευ προηγουμένου ύβρις που μόνο από αδαή ή αμόρφωτο ή ανιστόρητο άνθρωπο μπορεί να προέλθει. Μια μικρή αναδρομή στα τελευταία σαράντα πέντε χρόνια θα σου έδειχνε ότι σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας, που εσύ ίσως δεν είχες γεννηθεί ακόμη, πολλοί θίασοι δεν κάναμε τίποτα άλλο από το να παρουσιάζουμε έργα εναντίον της χούντας για τα οποία πολλοί από εμάς έχουμε διωχθεί. Αλλά και από τη μεταπολίτευση και μετά ψάχνοντας, θα βρεις στο ρεπερτόριό μας – και επιμένω δεν μιλάω μόνο για τη Στοά – έργα που η πολιτικότητά  τους ήταν και είναι μεγαλύτερης οξύτητας από αυτά που είδες στη Στέγη,  που απ’ ό,τι κατάλαβα ανήκουν σε ένα θέατρο-καταγγελίας/διαμαρτυρίας. Ένας κατάλογος θα σε έπειθε, αλλά θα χρειαστούνε πολλές σελίδες. Κατανοώ την επαγγελματική σου ανάγκη να προβάλλεις το φεστιβάλ της Στέγης, αλλά πρέπει να σου θυμίσω ότι υπήρξαν ηθοποιοί που μετά το τέλος μιας παράστασης  πέρασαν τη νύχτα τους στα μπουντρούμια της ασφάλειας, άλλοι ταξίδεψαν για τα νησάκια και άλλοι, πάρα πολλοί, συνέχισαν τον αγώνα τους, παίζοντας καθημερινά με τη φωτιά της αστυνομίας αλλά και του ταμείου, ανεβάζοντας ‘δυσάρεστα’ έργα. Κάθε προοδευτικός καλλιτέχνης χαιρετά τους βαλκάνιους συναδέλφους που οργίζονται. Αλλά και κάθε προοδευτικός δημοσιογράφος, όπως εσύ, θα έπρεπε να τους καταχωρεί ανάμεσα στην πληθώρα των ιθαγενών της πατρίδας του, που παλεύουν τον αγώνα τον δύσκολο και τον επικίνδυνο. Πολύ πιο επικίνδυνο δε, επειδή δεν έχουν καμιά στέγη να τους προστατέψει.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ