Βοήθεια!...

 

Σε φαντάζομαι, σύντροφε, σκυμμένο πάνω στο γραφείο σου, φωτισμένο από μια καλή λάμπα, ξεκούραστη για τα μάτια, να στύβεις το μυαλό σου για να συντάξεις ένα καλό κείμενο πάνω στα προβλήματα της Αριστεράς και της δυνατότητάς της να αναλάβει την εξουσία. Δεξιά κι αριστερά σκόρπια κείμενα, λεξικά και εγκυκλοπαίδειες που θα σε βοηθήσουν να τεκμηριώσεις τα επιχειρήματά σου. Θέλεις να βγει ένα κείμενο που θα κάνει τους άλλους συναγωνιστές να προβληματιστούν σοβαρά πάνω στις θέσεις σου, πριν καταλήξουν σε λανθασμένες αποφάσεις που δεν βοηθάνε στην επίτευξη των στόχων. Θέλεις να το διαβάσουν οι συνοδοιπόροι σύντροφοι στην κομματική εφημερίδα και να κατανοήσουν την τεκμηρίωση των επιχειρημάτων σου πάνω στη λειτουργία των καπιταλιστικών μεθόδων και να καταλάβουν ότι ο τρόπος αντίστασης που προτείνεις είναι περισσότερο εφικτός, γιατί η άλλη πρόταση,  δημιουργεί αντιφάσεις και ανασταλτικές συνθήκες ως προς τη γενικότερη τοποθέτηση μας απέναντι στον Λαό, στην προσπάθειά μας να φέρουμε την ανατροπή και να πάρουμε την εξουσία. Είναι ίσως το πέμπτο κείμενο που συντάσσεις πάνω στο θέμα ‘Τρόποι αντιμετώπισης των συνθηκών που δημιουργεί η καπιταλιστική κρίση ’ και έχεις νιώσει ότι υπάρχει τεράστιο χάσμα απόψεων, που αν δεν γεφυρωθεί, είναι αδύνατο να προχωρήσουμε στην ανατροπή. Είναι ήδη τρεις μήνες που συζητάτε πάνω στο θέμα και ακόμα δεν έχετε καταλήξει κάπου. Και ο χρόνος πιέζει.

Έξω από το δωμάτιό σου τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ένας πυρετός καίει τις μάζες και η απελπισία έχει φτάσει σε επίπεδα απόγνωσης. Οι απολύσεις πολλαπλασιάζονται, η χώρα έχει βγει στο σφυρί, η εξουσία έχει αποθρασυνθεί, το Σύνταγμα έχει καταλυθεί, η Βουλή ανεβάζει κάθε μέρα και μια καινούργια φαρσοκωμωδία, το ευφάνταστο υπουργείο οικονομικών εφευρίσκει νέους τρόπους αφαίμαξης, η αστυνομία δεν σταματάει να κάνει προσαγωγές και κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Ο τρομαγμένος πολίτης προσπαθεί να πιαστεί απ’ όπου μπορεί και δέχεται με ανακούφιση τη συντροφιά που του παρέχει το ‘νεαρό παλικαράκι’ προκειμένου να εισπράξει με ασφάλεια τη σύνταξή του και να μην τον ληστέψουν στον δρόμο οι κακοί αλλοδαποί. Οι παλιοί ακούνε με ευχαρίστηση ότι επιτέλους βρέθηκαν κάποιοι, γύρω στους δέκα οκτώ είναι, μέσα στη Βουλή για να τα πούνε έξω από τα δόντια στους διεφθαρμένους πολιτικούς. Και λένε ότι αυτά τα ‘παιδιά’ τώρα θα αποσπάσουν κοντά στο ένα εκατομμύριο ψήφους, πράγμα που σημαίνει πως οι δέκα οκτώ θα γίνουν τριάντα πέντε και αποχαιρέτα την  την Αλεξάνδρεια…

Στο μεταξύ, το άτιμο το κείμενο δεν ‘βγαίνει’ με τίποτα. Οι άλλοι από την πλευρά τους εμμένουν στις θέσεις τους, ένα αδιέξοδο διαγράφεται πάλι στον ορίζοντα. Και καθυστερεί ο αγώνας. Γι’ αυτό δεν καταφέραμε ακόμη να δημιουργήσουμε ένα δικό μας κανάλι για να μπορούμε να προσφέρουμε στον λαό σωστή ενημέρωση και ψυχαγωγία, ούτε σκεφτήκαμε να προσθέσουμε στον ραδιοφωνικό μας σταθμό λίγη ώρα κλασικής μουσικής και οι πολιτιστικές εκπομπές, που ξεφωνίζαμε πάντα ότι έλειπαν από τα ερτζιανά, δεν βρήκαν ακόμη θέση. Και όλα μένουν στάσιμα, αλλά προέχει να βρεθεί η σωστή τοποθέτηση πάνω στο θέμα ‘Τρόποι αντιμετώπισης των συνθηκών που δημιουργεί η καπιταλιστική κρίση’…

Προτείνω να παρατήσεις το κείμενο έτσι ατέλειωτο. Να βγεις έξω στους δρόμους και να ζήσεις από κοντά την καταστροφή. Να ανακατευτείς μ’ εκείνους που τα όνειρά τους είναι εφιάλτες. Να ακούσεις το χρώμα της φωνής εκείνων που σαλτάρουν από τον πέμπτο. Να δεις τα μάτια των απολυμένων. Να διαπιστώσεις το πραγματικό μέγεθος της απόγνωσης. Να καταλάβεις επιτέλους ότι ο μεγάλος αντίπαλος στην προσπάθεια  της ανατροπής είναι αυτοί οι κατατρεγμένοι, επειδή το ηθικό τους έχει γίνει κουρέλι και η απελπισία τους βοηθάει να πιαστούν από εκείνον τον δήθεν πατριώτη, τον λαϊκιστή, τον προστάτη των αδυνάτων, που τους μιλάει με τη γλώσσα τους και κερδίζει την εμπιστοσύνη τους. Και μπορεί μεν κάποια στιγμή να πειστούν οι άλλοι σύντροφοι για τις τεκμηριωμένες θέσεις σου, αλλά αυτούς δεν θα τους πείθεις με τίποτα, επειδή δεν θα ‘χουν πια δύναμη ούτε τα πόδια τους να πάρουνε. Γιατί η κατάσταση κοντεύει να γίνει μη αναστρέψιμη και μπορεί, σκέψου κι αυτό, όταν τελικά τελειώσεις το κείμενο, να μην υπάρχει κανείς να το διαβάσει.

ΘΑΝΑΣΗΣ  ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στον 'Δρόμο της αριστεράς' στις 27 Ιουλίου 2013