ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ

 «Πιάσαμε και λέμε ΑΕΠ, ιδιωτικό χρέος, δημόσιο χρέος. Το ερώτημα, το βασικό, ήτανε ζωή με ή χωρίς το μνημόνιο μετά, και τα λοιπά. Να πιάσουμε αυτό, 450 ευρώ, τόσα θα πάρω με απολυτήριο ΤΕΙ, γιατί ο ιδιωτικός τομέας όπως ξέρουμε έξω δεν θα μου το πληρώσει το ΤΕΙ, θα μου πει κάτσε και δούλεψε με 450, 12-15 ώρες και άμα γουστάρεις, γιατί υπάρχουνε κι άλλοι, 5-10.000 από πίσω. 450! 200 ευρώ για μία γκαρσονιέρα, 50 ευρώ για ρεύμα, 5 για νερό, 0,50 για μια φρατζόλα ψωμί, στα δύο άτομα μιλάω ε; Εργάζεται ο ένας, γιατί η ανεργία στους νέους είναι πάνω από 53%, 10 ευρώ ένα τηλέφωνο, δύο εισιτήρια για να πάει ο άνθρωπος στη δουλειά του, 1,40 και 1,40 2,80, μας πάνε στα 28 ακόμα, δύο καφεδάκια μία φορά την εβδομάδα και για τους δύο δηλαδή, έναν κι έναν, τέσσερα ευρώ, 64 το μήνα. 1 ευρώ ανά άτομο για φαγητό, 1 ευρώ την ημέρα!, μας πηγαίνει στα 60. Μιλάμε για σύνολο δαπάνης από τα 450 στα 432! 432 ευρώ θα δώσει γι’ αυτά, χωρίς τίποτ’ άλλο. Μας μένουνε 18 ευρώ υπόλοιπο, στο χρόνο 216 ευρώ, άμα βάλουμε και 100 λίτρα πετρέλαιο πόσα βγαίνουνε με 1,40 το λίτρο; Μια γκαρσονιέρα 20, 25, 30 τετραγωνικά για δύο άτομα, 140 ευρώ, μας μένει στο ετήσιο εισόδημά μας 76 ευρώ για αποταμίευση και οποιαδήποτε άλλη χρήση. Κι εγώ θα πάρω μια κοπελίτσα που δεν θα δουλεύει να συγκατοικήσω, να συζήσω, να κάνω ένα παιδί, να μου το βάλετε τεκμήριο να πληρώνω και 27 ευρώ για βρεφικό γάλα και 12 και 13. Και λέμε για ΑΕΠ, που μ’ έβαλε η μάνα μου να της ανοίξω το λάπτοπ απ’ το σπίτι για να βλέπει σήμερα την εκπομπή και δεν καταλαβαίνει Χριστό! Αλλά καταλαβαίνει ότι έρχεται ο πατέρας μου που έχει κάνει δύο χρόνια να πάρει την έρμη τη σύνταξή του, δεν έχει πάρει ακόμα το εφάπαξ το οποίο πήγε πάτο, δεν έχει πάρει ακόμα επικουρικό, που αυτό πήγε ακόμα πιο πάτο, για να τα πάρει πρέπει να πληρώσει, και φέτος ψάχνουμε να βρούμε σόμπες και αιρκοντίσιον και τζάκια για να θερμανθούμε. Ο κόσμος έξω φέτος, ειδικά φέτος, 1,40 το πετρέλαιο! Κοινωνικός ιστός, ποιος κοινωνικός ιστός που θα πεθαίνει ο κόσμος στα πεζοδρόμια; Που θα ναι νέοι 25 30 37! Σήμερα φουντάρισε  μία κοπέλα κι έμενε τέσσερα τετράγωνα πάνω απ το σπίτι μου. Την απολύσανε, πήρε χτες χάπια, δεν τα κατάφερε ν’ αυτοκτονήσει χτες, πήγε και φούνταρε απ’ το παράθυρο. Ωραίος κοινωνικός ιστός. Ανάπτυξη! Ποια ανάπτυξη; Ποια ανάπτυξη; Επαιτεία! Επαιτούμε να πάρουμε λεφτά; Γιατί να τους τα δώσουμε; Δεν το κατάλαβα δηλαδή. Αυτή τη στιγμή τι; Τους χρωστάμε τόσα; Δεν επαιτεί κανένας μας. Από μας δεν επαιτεί κανένας. Να πιάσουμε και το άλλο; Ευρώ-δραχμή. Άμα έχουμε δραχμή δεν θα έχουμε πετρέλαιο, λες και τώρα που έχουμε ευρώ έχουν πολλά σπίτια να βάλουν πετρέλαιο ή να πάρουνε ψωμί ή να πάρουνε φάρμακα, ε; Με συγχωρείτε και για τον τόνο. Είμαι 27 χρονών. Παιδεία, ποια παιδεία; ΤΕΙ Χαλκίδας, σχολή ΣΔΟ, τμήμα λογιστικής, πέντε μόνιμοι καθηγητές με χίλια ζόρια, σκούζουνε κι αυτοί οι έρμοι για το μισθό που παίρνουνε και για τα μαθήματα. 25 ωρομίσθιοι. Τέσσερα χρόνια για να πάρουνε μισθό οι ωρομίσθιοι. Έρχονται και μας λένε, παιδιά τι να κάνουμε, δεν έχουμε λεφτά ούτε για το λεωφορείο. Δώδεκα ευρώ πήγαινε-έλα την ημέρα. Εγώ το άλλο εξάμηνο έλεγα να τελειώσω και θέλω δώδεκα ευρώ πήγαιν-έλα την ημέρα. Θα ‘μαι στο ΤΕΙ μου από τις 8 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ. Άμα ο καθηγητής γουστάρει να με κρατήσει μέχρι τις 8.30 δεν έχω λεωφορείο να πάω σπίτι μου. Πρέπει να πάρω άλλο λεωφορείο, να φάω άλλες δύο ώρες καθυστέρηση. Δεν θα φάω κάτι; Πόσο έκανε μια τυρόπιτα δηλαδή με τη δραχμή, ρε παιδιά; 100 δραχμές, 150; Το 86 γεννήθηκα, 16 χρονών ήμουνα το 2002. Που πήγαν αυτά; Ευχαριστώ πολύ».

 

Βασίλης Θεμιστοκλής, 27 ετών,  φοιτητής λογιστικής, στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου, στον ‘Ενικό’.

 

Για την απομαγνητοφώνηση

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

 

Δικό μου:

Καταλάβατε τίποτα, μνημονιακά παχύδερμα της Βουλής, που εξανίστασθε στο άκουσμα της λέξης λιντσάρισμα και αερολογείτε στα κόκκινα έδρανά της σχολιάζοντας, κριτικάροντας, αναλύοντας και χειροκροτώντας τον προλαλήσαντα;

Καταλάβατε αριστεροί απανταχού της Ελλάδας, που μας χωρίζουν μερικές τρίχες και γι’ αυτό γίναμε χίλια κομμάτια;

Καταλάβαμε τίποτα, ή να μας θυμίσω αυτό που είπε ο μακαρίτης Χρόνης Μίσσιος: «Πρώτη φορά ζω σε μια κοινωνία που δείχνει να ‘χει πάθει εγκεφαλικό!».

ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ                                

Το Εθνικό μας Θέατρο κατάφερε να μας δώσει περίεργες απαντήσεις στο ερώτημα ‘τι είναι η πατρίδα μας;’ που υπήρξε και ο παραστασιακός του άξονας για δύο χρόνια. Πέρα από τις ρεπερτοριακές του επιλογές, που ο καθένας μπορεί να έχει τις αντιρρήσεις του, μας δίδαξε σημαντικά πράγματα για το ‘τι είναι η πατρίδα μας’. Μας θύμισε με πολυδάπανες παραγωγές πόσο αλόγιστα λειτουργούσε ανέκαθεν αυτή η πατρίδα, πριν φτάσει σήμερα στην πλήρη υποδούλωση. Η ξιπασιά, που περισσεύει στις επιλογές της πρώτης κρατικής σκηνής, όπως και η κατανομή των ελάχιστων χρημάτων της, είναι μια πρώτη απάντηση στο τι είναι η πατρίδα μας. Κάτι τέτοια δεν φέρανε στον πάτο την ‘πατρίδα μας’; Διαβάζω για τις διάφορες μετακλήσεις-συνεργασίες με ξένους καλλιτέχνες και πάντα προσπαθώ να καταλάβω την αναγκαιότητα. Όχι αυτήν που με διάφορες αμπελοφιλοσοφίες προσπαθούν οι υπεύθυνοι να μπερδέψουν το κοινό και να το κάνουν πιο ξιπασμένο από ό,τι είναι, αλλά εκείνη που προβάλλεται στις διαφημίσεις των παραγωγών του. Τι γράφτηκε για τον κ. Wilson είναι γνωστά. Τώρα διαφημίζεται μια Ελβετίδα σκηνοθέτης, ως μία ανερχόμενη δύναμη στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Δεν γνωρίζω την αμοιβή της κυρίας, φαντάζομαι θα κοστίσει κάτι περισσότερο από ένα έλληνα ανερχόμενο, (αν μπαίναμε στον κόπο να ψάξουμε για τέτοιους…), αλλά, άραγε, πόσο απαραίτητη είναι η γνωριμία του θεατρόφιλου κοινού μας με τα οράματα της κυρίας Weber  από τη Ζυρίχη; Και πόσο ιδιαίτερη δουλειά κάνει αυτή η κυρία ώστε να αποφασίζουμε – και μάλιστα μέσα σε περιόδους που γίνεται αγωνιώδες το ερώτημα ‘τι είναι η πατρίδα μας;’ – αυτή η ξεπουλημένη πλέον πατρίδα μας, θα πρόσθετα εγώ – να ξοδέψουμε χρήματα από το ισχνότατο ταμείο του Εθνικού μας Θεάτρου, που κατά καιρούς απειλεί με χρεοκοπία; Διαβάζω και για κάποιον Γάλλο σκηνοθέτη που κλήθηκε να ανεβάσει ένα νεοελληνικό έργο(!). Φαντάζομαι ότι κι αυτός θα έχει να δώσει μια σαφή απάντηση στο ερώτημα-μότο της κρατικής μας σκηνής, εκτός από την περιγραφή που κάνει ο ίδιος για τον εαυτό του, ότι είναι καθολικός και ομοφυλόφιλος(ποιος άραγε μπορεί να τον ρώτησε;) όπως μας πληροφορεί η εγκυκλοπαίδεια. Μαθαίνω για κάτι εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για την ‘Οδύσσεια’, μια παραγωγή που με όσα γράφτηκαν για την τιμή που μας περιποιεί η παρουσία του αμερικανού σκηνοθέτη της στα θεατρικά μας πράγματα, νιώθω τόσο περήφανος, που με κάνει να ξεχνάω όλες τις προσβολές που ακούει αυτή η χώρα τα τελευταία χρόνια από τους ευγενείς ευρωπαίους τοκογλύφους της. Το σημείωμά μου όμως δεν απευθύνεται ούτε στον διευθυντή του Εθνικού, ούτε στον αρμόδιο υπουργό, ούτε στους ξένους εκλεκτούς προσκεκλημένους της κρατικής μας σκηνής. Όλοι κάνουν τη δουλειά τους μια χαρά και όπως πρέπει στην πλάτη αυτής της δόλιας πατρίδας. Απευθύνομαι σε όλους αυτούς τους ευαίσθητους πατριώτες, που όταν ακούνε για επιδότηση του ελληνικού θεάτρου βγάζουν τα μαχαίρια για να σφάξουν τους ελεεινούς εκείνους θεατρίνους που ‘κάνουν την ψωνάρα’ τους σε βάρος του έλληνα φορολογούμενου, εκείνους τους ατάλαντους ‘που ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα’. Απευθύνομαι σ’ εκείνους που θυμούνται ότι δεν έχουμε δουλειά, Παιδεία και Υγεία μόνον όταν ο ελληνικός πολιτισμός ζητάει την ελάχιστη μερίδα του από τον σπάταλο κρατικό κορβανά, σε όλους εκείνους τους τζάμπα μάγκες που είναι έτοιμοι να εκτελέσουν τον κάθε έλληνα καλλιτέχνη που ζητάει από το κράτος λίγα ψίχουλα για να προσπαθήσει να κρατήσει ψηλά τη σημαία της ‘πατρίδας μας’, αλλά δεν έχουν να πουν τίποτα απολύτως στις διαπλεκόμενες γνωριμίες των εκατομμυρίων.

Μια πληροφόρηση τουλάχιστον για τους φρουρούς της ελληνικής οικονομίας: ακούω ότι ο αμερικανός σκηνοθέτης στοίχισε στο κράτος ένα εκατομμύριο. Αυτό το ποσόν αντιστοιχεί στο μισό της επιδότησης 70 θιάσων. Μιας επιδότησης που δεν δόθηκε ποτέ, επειδή το κράτος δεν έχει λεφτά...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ' Δρόμος της Αριστεράς' στις 10.11.2012